Innlegg

Viser innlegg fra november, 2018

Namsos og omegn, våren 2015

Bilde
Jeg liker terrenget i Nord - Trøndelag - de runde høydedragene - åkrene fortsatt sovende etter vinteren, i fin veksling med skog. Vett du ka di hette, di kvide huså der, spør jeg Ingrid som sitter i baksetet. Nei. Svarer hun uinteressert. Jeg burde tatt hintet, men kjører på: Trønderlån, sier jeg. Hun gidder ikke svare. Det er en drøy times kjøring til Namsos, til Tino's hotell. Ungene krangler om hvem som er mest kvalm. Det er visst uutholdelig for dem begge. Det er jeg som kjører, og kjører jeg seinere nå, så kan vi like gjerne GÅ den siste biten. Det snakkes så mye om å være kvalm, at jeg blir kvalm jeg også, selv om jeg kjører i 35, på en tilnærma rett vei. Ryfylkemålestokk er det en autostrada. Tino's er under oppussing. I entreen står et bittelite akvarium, med noen ganske røslige fisker oppi. De har en pizzarestaurant vegg i vegg med resepsjonen Fortsettelse følger

Knock eller Knib

Det er kring 2004, eg er ute og drikk Søndagsbayer med vener på Skjenkestuen. Det er ganske bra med folk der, og for ein gongs skuld snakkar eg med eit menneske som ikkje er medbragt. Det er ei dame - litt eldre enn meg - og eg har absolutt ingen intensjonar om noko anna enn å snakka, og kan hende smila litt. Me snakkar om Israel, og eg nemner at mitt dåverande band - stammen min - hadde fått eit spørsmål frå ein Israelsk impressario med spørsmål om me var interesserte i å spela der. Ho er inne i noko innan kulturutveksling, og ho har håp om ein palestinsk stat, og dette er før Gaza vart gjort om til eit fengsel for born og vaksne av okkupasjonsmakta På denne tida var det enno optimistar som trudde det kunne fiksast. Eg var glad for at eg slapp å ta noko standpunkt til om me skulle seia ja til ein slik spelejobb, sidan det ikkje vart noko av. Då eg gjekk ga eg henne ein klem. Ho vart ståande stiv som ein staur, med armane rett ned, og dette sa meg at ho hadde mistolka kva som eigen

Meir

Mi jobbreise har vore temmeleg omfattande, og kvar post har gjeve erfaring og innsyn, og utfordra ulike sider ved meg. Dei akademiske yrka har eg ikkje direkte kjennskap til, av di eg ikkje har høgskuleutdanning. Men akademikarar har jo vore borti. På den eine og andre måten. Helsesektoren kjenner eg berre frå pasient/pårørande - sida, og skule & barnehagevesentet og. Dermed kan ein trygt seia at eg ikkje har full oversikt. På mange vis har eg alltid hatt sterke ambivalente kjensler overfor dette å velja jobb - eg såg ikkje akkurat noko yrke som var skreddarsydd for meg - eller omvendt. Og i den grad eg vart dytta nokon plass - så var det nok i retning landbruket - for det å synga vart ikkje rekna som jobb, og stort sett ikkje det å skriva heller (eg visste vel knapt at eg kunne skriva då eg var 15). Ikkje var eg særskilt interessert i noko, heller. Ikkje bakar, ikkje smed, ikkje mekanikar, ikkje lærar, ikkje... fyll gjerne inn alle yrke du kan koma på, og set inn slik

5 Songar om det maritime

Bilde
1. In the Navy av Village People https://www.youtube.com/watch?v=InBXu-iY7cw 2. The Ship song av Nick Cave and the Bad Seeds https://www.youtube.com/watch?v=rKlaV-9Vzsk 3. Eg hadde eingong ein båt av ein eller annan svensk visedude (eller Cornelis Vreesvijk som han heiter). https://www.youtube.com/watch?v=OSy8Ti2rh7Y 4. Karl Alfred, Fritjof Anderson och Jag av Evert Taube https://www.youtube.com/watch?v=EFooUhQ7pVk 5. I'm shipping up to Boston av Dropkick Murphys https://www.youtube.com/watch?v=x-64CaD8GXw

Mi jobbreise del 16: Pub staff

Bilde
Engasjementet mitt som håndmann ebba ut på forsommaren i 2003, og eg reiste heim og vart fulltids avløysar for ein månads tid. Då eg kom tilbake på sommaren søkte eg jobb på ein pub. Eksen og det Engelsk/Italienske paret hadde funne eit nytt husvære i St. Deny's (framleis Southampton). Det var eit mykje finare hus enn det i Honeysuckle. Det hadde endå til 3 soverom, 2 bad, stove og kjøkken. Og tepper sjølvsagt. Vegg til vegg. Puben på biletet her - The Junction  var berre to minutt unna, og var ein såkalla local pub. Opprinneleg vart han bygd for å stilla mat og drikke - behova til dei som bygde jernbanen i 18 pilogbue. På den tida var baren delt i 2 - slik at funksjonærane slapp å blanda seg med vanlege arbeidarar. Eg tenkjer at dette er relevant for den raude tråden her - om det fins ein slik - klasseskillet som gjorde at funksjonærane var betre enn arbeidarane - sjølv på puben. Det er ein streng som dirrar djupt i botnen av sjala mi når eg høyrer slikt. Eg har kun forakt t

Viking te me dør

Jon Evil hadde invitert meg med for lenge sidan, og eg hadde drøya med å svare, fordi det var farsdag, og fordi Liverpool- Fulham gjekk på same tid, og fordi Ingrid skulle spela si andre handballturnering, og fordi Rållså var vekke deler av helga. Mellom anna. Det var ein event som var hypa så kraftig regionalt, at Aftenbladet sende live i 48 timar på førehand, og stadion var utseld for første gong sidan 2014. Eg snakkar om Viking - Kongsvinger i Obos-ligaen, på SR- bank arena (Viking stadion). Hovudårsaka til at eg nøla var likevel at i tilfellet Viking fotballklubb har eg ikkje vore ein trufast tenar. Eg har vel strengt tatt ikkje vore nokon tenar i det heile. Det er komplisert. Eg var på beggje cupfinalane - den dei tapte mot Odd Grenland i 2000 - og den dei vann mot Bryne i 2001. Eg var på stadion i 2006 når dei sikra plassen på mirakuløst vis, og Peter Iljeh scora 4 mål. Det var mykje kjensler då, og fotball skal vera kjensler. Gråt, raseri, samhald, botnlaus fortviling og 

Mi jobbreise del 15: Labourer

Bilde
I 2003 søkte eg permisjon og flytta med min dåverande til Southampton i England. meir presist: ho hadde flytta i førevegen, og eg kom etter. Felleskjøpet hadde innvilga eitt års permisjon, eg hadde ein konto med nokre pengar på, og ein koffert full av bøker og plater. Eg hadde det ikkje direkte travelt med å finna meg jobb, me budde den første tida i eit såkalla shared house, på eit lite rom i de mindre pene deler av Southampton på sørkytsten. Området vart kalla Flowers estate , og vegen hadde det oppløftande namnet Honeysuckle Road, det var nokså slitent, men billeg, og det var nære universitetet der ekskjerasten studerte. I huset budde det eit par til, ei dame frå Italia, og ein ung PHD- student frå Middelsborough, og så budde det ein Greker, og ein godt vaksen kar frå Kina. Dette fungerte overraskande godt, alle var vener, og levde sine liv parallelt med kvarandre. Av og til fann me på ting saman. Delte eit par flasker vin i det som var stova, som ikkje var ei stove, men ei

Mi Jobbreise del 14: Dørvakt

Bilde
Av alle dei jobbane eg har vore lite egna til, er gjerninga som dørvakt på to av Stavanger sine mest belasta utestader den som står fram som mest feil. Min veldig gode ven og våpendragar Runar hadde jobba som bartender i Bergen, og no hadde han flytta til Stavanger, og tok skift på Christian Bodega i Øvre Holmegata. I Stavanger er det slik at nokre få menn sit på skjenkeløyva, og han som eigde eller dreiv Bodegaen eigde eller dreiv òg Korvetten, og eit par andre uteplassar. Beggje desse stadane hadde 18 års aldersgrense, og rimeleg øl, og resulatet av dette var eit høgst blanda klientell, ein miks av eldre, litt slitne sjeler, og pur unge folk i alderen 16 - 19 år. Runar passa godt til å jobba i utelivsbransjen, han var smart, kjapp i vendinga, utadvendt, og passeleg rocka. Desutan hadde han mest ubegrensa sjøltillit, det virka mest som han trudde han kunne gå på vatnet, og nokon gonger var det akkurat det han gjorde. På eitt eller anna vis hadde han fått det for seg at eg òg kunn

Mi jobbreise del 13: Felleskjøp-mann

Bilde
Far min var av den gamle skulen fedre. Av typen som viste omsorg med handling meir enn ord. Og så kjende han mykje folk. Eg har tenkt ein del på kor eg hadde vore i dag dersom han ikkje hadde framsnakka meg for Jåsund på lageret på Kvalaberg i 1996. Kanskje eg måtte ha funne meg noko å gjera sjølv. Eg hadde flytta til byen, budde i lag med min gode ven Skjærtil. Litt for sentralt for ein som var såpass glad i ein rangel. På førehand fekk eg veta at løna var kring hundre kroner i timen . Det viste seg at 'kring hundre' var 81, og det var longt frå nok, og hadde ikkje Skjærtil fått det meste av husleiga dekka av millitæret, så kan det hende at eg hadde sklidd ut i rus og kriminalitet. Det var TO Jåsundar på Felleskjøpet i 1996, og eg gjekk til feil mann - han som dreiv traktorverkstaden - og etter ein del om og men vart eg send ned på fabrikken med ein flau smak i munnen. Felleskjøp-jobben rekna eg for å vera midlertidig, for det var kun snakk om kort tid før bandet ville