Det året
På datamaskinen min ligg det halvskrivne dikt av ymse slag, og når døra opnar seg på gløtt, går det an å forma dei slik at dei vert til noko anna enn skisser, noko meir enn idear.
Javel. Dette her er del ein av ein eller to eller tre.
Det er slik eg ser føre meg at det kan ha vore då dei tok ut tømmer for å byggja driftsbygning, ja - det må kan hende vera kring århundreskiftet.
I alle høve før traktoren kom.
PS: Det er HESTEN som heiter Hans!
Det året
Det året laud økser i skogen
So snødde det tett over landet og fjorden
Det fraus på tjødner og pyttar
Teppe av kvitt over blåsvart is
Me virka med tømmer dei timane ljoset bar
Klake i skjegget på mannfolk på hogst ein kald Januar
Stivfrosne vottar krøkte kring saga
Han Hans med skurstokkar festa til draget
Frostrøyk frå hest og gutar på lasset
Dei sa ikkje stort, men dei kjende på gleda
Helt i det stora og helt i det småa
Her fekk dei virka som mannfolk og vera med der det skulle skje
Draumen som steig opp og angen frå nyhogde tre!
Rett inn på saga til Åsmund og Jon
Stokkane deira vert skorne og kappa
Og Åsmund er basen med spøna i barten
Spyttar og filer på tenner i stål
Siktar med tommastokk, det
augnamålet
er finstilt og vekta og klart og god nok kontroll
Ho blenkjer so blått i halvmørkret, saga
Kjenn på den angen, Og nynn på den songen
Sagspon sprutar og kvervlar i lampa si trassige lys
Stilla som senkjer seg etterpå, Hans som kneggar, eg ser at han frys
Å, denne korte vinterdagen, no må me lø ferdig og finna heim
Kroppen er støl og augo er tunge.
Gutungen sit alt på sleden og søv som ein stein.
Javel. Dette her er del ein av ein eller to eller tre.
Det er slik eg ser føre meg at det kan ha vore då dei tok ut tømmer for å byggja driftsbygning, ja - det må kan hende vera kring århundreskiftet.
I alle høve før traktoren kom.
PS: Det er HESTEN som heiter Hans!
Det året
Det året laud økser i skogen
So snødde det tett over landet og fjorden
Det fraus på tjødner og pyttar
Teppe av kvitt over blåsvart is
Me virka med tømmer dei timane ljoset bar
Klake i skjegget på mannfolk på hogst ein kald Januar
Stivfrosne vottar krøkte kring saga
Han Hans med skurstokkar festa til draget
Frostrøyk frå hest og gutar på lasset
Dei sa ikkje stort, men dei kjende på gleda
Helt i det stora og helt i det småa
Her fekk dei virka som mannfolk og vera med der det skulle skje
Draumen som steig opp og angen frå nyhogde tre!
Rett inn på saga til Åsmund og Jon
Stokkane deira vert skorne og kappa
Og Åsmund er basen med spøna i barten
Spyttar og filer på tenner i stål
Siktar med tommastokk, det
augnamålet
er finstilt og vekta og klart og god nok kontroll
Ho blenkjer so blått i halvmørkret, saga
Kjenn på den angen, Og nynn på den songen
Sagspon sprutar og kvervlar i lampa si trassige lys
Stilla som senkjer seg etterpå, Hans som kneggar, eg ser at han frys
Å, denne korte vinterdagen, no må me lø ferdig og finna heim
Kroppen er støl og augo er tunge.
Gutungen sit alt på sleden og søv som ein stein.
Kommentarer