Innlegg

Ruth Asawa i kunstmuseet. Det er monge ting eg ikkje veit

-
Bilde
Stavanger kunstmuseum ved Mosvatnet - der var eg mykje då ungane var babyar. Eg trilla tvillingvogna eit par rundar eller berre ein, mens eg røykte som ein skorstein, og så bruka me å ha pitstop og middag på Kunstmuseet. Fiska dei ut av dunpåsane, og setja dei i kvar sin babystol. Varma middagsglasa i mikroen. Vaffel eller is til dessert. Byta bleiene på stellerommet, tørka snåtten. Gjekk i ring. Rundt meg sjølv. Ut på hjul igjen. Eg minnest ikkje om me mata endene. Eller korleis eg kommuniserte med dei. Antakeleg med små, tåpelege songar. Det gjer eg forsåvidt enno. Sjølve museet, ja. Det er jo eit nydeleg bygg, med ein glaskuppel, som ligg på ein nydeleg plass, og her ein laurdag hadde Rållså lese noko om ei utstilling som var så bra, og som det nærma seg siste sjans før ho fôr vidare, eller kva slike utstillingar gjer. Vert pakka i kassar av tre med denne side opp og handle with care, og kanskje fullt av vatt og isopor og avispapir. Kva veit vel eg? Det er monge ting eg ikkje veit.
Legg inn en kommentar
Les mer

Vegen

-
Bilde
Eg las akkurat ut Cormac McCarthy si The Road for andre gong. Første gong eg las henne var for kring 10 år sidan, då eg pendla frå Jørpeland til Stavanger med snøggbåt. Det var god pendling, det der, med båten, men med bussen var det håplaust, for nummer ein, som eg skulle ta, gjekk to minutt før eg rakk opp i Klubbgata, og ein gong SPRANG eg endåtil for å nå han, berre for å sjå baklysa forsvinne på litt nærare hald. Så vart det å gå opp til busstasjonen saman med dei andre smalaugde, for å ta nummer 2 eller 3, og forbanna Kolumbus og rutetilbudet deira og logikken i å lata bussen gå TO MINUTT FØR ei heil båtlast med Jørpelandspendlarar greidde å komma seg opp. Eg trur endåtil at eg sende ein mail til Kolumbus. Som ikkje vart besvart. Bussturen til Hillevåg er uansett for kort til å lesa Cormac McCarthy på. Men båtpendlinga - når ein hadde lært seg kor stillesona var - var perfekt til lesing. Boka er paperback, og har alllereie flytta 2 gonger, og fått denne lukta som gamle bøker gje
2 kommentarer
Les mer

Stavanger by (så stolt og kry)

-
Bilde
  Før jul var eg i Maskinhallen på Tou scene og såg Mongoland på storskjerm. Det var meininga me skulle gå med familien, men visninga var ganske seint på kvelden, og underteikna hadde ikkje kontroll på ungane sine fritidsaktiviteter, så det vart til at eg gjekk saman med flanellskjortemannen, Lingling og Kjersti. Og Rållså tok ansvar for familien. Mongoland er jo ein slags julefilm, eg hugsar godt då han kom på kino. Fin, skakk og full av rørande historier og gode skodespelarprestasjonar. Eg hugsar at han gjorde noko med oss, at han hjelpte oss å sjå byen og folka som bur her. Med kjærleik. At me kjende oss igjen i humoren, og at det var så fint. Mykje å humre av og noko forsiktig og rørande. Og dette med at karakterane har ting dei slit litt med å finna ut av Mongoland bidrog til å gje oss ein identitet og eit felles referansegrunnlag. For første gong kjende eg meg som ein slags siddis. Eg, som først og fremst er Randøybu, og som i meg har drege på ein slags motvilje mot - i alle høv
Legg inn en kommentar
Les mer

Rituals

-
Bilde
Først vil eg seie: Godt nyttår til dei som les bloggen her.  2022 vart eit nytt år på det jevne, for sjølv om pandemien tok slutt, så fekk me auka straumprisar og matvareprisar og byggjevareprisar og renter og alle dei pilene peiker vel stort sett oppover enno, og ikkje minst fekk me Russland sin invasjon av Ukraina og White. For å nemne fleire minusar. Me er heldige me som eig våre eigne bustader og greier å betjene gjelda, og har jobbar. For det er visst ikkje sjølvsagte ting lenger. På privaten var ikkje 2022 eit dårleg år. Eg er framleis gift, har framleis 2 ungar (som rett nok har vorte tenåringar), eg syng framleis i to band, skriv bloggpostar frå tid til anna. Har jobb, vener og ein elbil som går 300 meter før han må ladast på vinterføre, og marginalt lenger på sommarføre. I 2022 hadde eg gode kulturopplevingar, i konsertlokale og på teater. Eg las nokre gode bøker, oppdaga nokre podcastar og plater.  Rållså og eg kjøpte platespelar til oss sjølve til jul, og den måtte Rållså mo
2 kommentarer
Les mer

Våland på Bryne med dobbel a

-
Bilde
  Ekte byasar er skeptiske til bygda, og til lannasar, til grisgrendte strøk og hevdalukt. Dei har sett Deliverance meir enn ein gong. Innavl. Dårlege tenner. Banjomusikk og løgnasar. Eg er jo ikkje ein ekte byas, sjølv om eg har budd i Stavanger sidan 1995. Eg kjem frå ein liten plass, ei lita øy i ryfylke. Ei øy som strengt tatt ikkje er ei øy ein gong, sidan det er bru over ølesundet. På mange vis kjenner eg meir på slektskapen til bygdefolk. til folk frå ryfylke, sjølvsagt, men òg jærbuen, og dei frå Sandnes og Eigersund og, ja sjølv Brusand og Ogna og Bjerkreim og Eigersund. Storparten av den utvida omgangskretsen min er folk frå bygda. Og så er det denne underlege dynamikken mellom by og land, som eg har skrive mykje om før, men som eg aldri vert heilt ferdig med.  Mellom anna at det er ekstremt longt for ein frå Stavanger å dra på konsert på Bryne eller Kverneland eller i Eigersund, medan det er heilt greit for ein frå Eigersund å reisa andre vegen. Vanleg til og med. Sjølv om r
2 kommentarer
Les mer

Der vi er

-
 Det er et uttrykk som heter at alle er sin egen lykkes smed. Det er særlig populært blant dem som har det bra, som har 'lykkes' i betydning av at de har det godt materielt sett, at de har til graut på veggen, som Tvitten så nydelig uttrykte det en gang. Fordi de fortjener det. I grove trekk betyr det at hvis man bare jobber hardt og gjør gode valg, så vil alt gå godt, og man vil få et liv i overflod. Hvis man derimot er lat og gjør mindre gode valg, så har man seg selv å takke. Det ligger mye grums og fascisme og borgerlig besservisserkvalme i det uttrykket der. For det er tusen grunner til at vi er der vi er, der den kanskje aller viktigste er tilfeldigheter. Har du ressurssterke foreldre er mye gjort. Har du gener som gjør at du ikke er disponert for alvorlig sykdom, får gode lærere, er skoleflink, følges opp av foreldrene dine, blir elska, unngår å bli mobba, får gode venner, og styrer unna absolutt alle former for avhengighet, finner deg en livsledsager som er snill, og ha
Legg inn en kommentar
Les mer

Welcome to the machine

-
 Forleden fikk jeg en invitasjon til å være med i ei facebook-gruppe som heter Redd jula for vanlige folk , initiativet kommer fra Rødts' stortingsrepresentant  Mímir Kristjánsson . Jeg vet ikke helt hva som var intensjonen med initiativet. Kanskje var det for å samle inn penger og klær og julegaver til det stadig økende antallet fattige i Norge, kanskje var det for å synliggjøre dem, og dermed legge press på stortinget og den sittende regjeringen. Gruppen har fått utvikle seg helt fritt, og blitt som en klagemur, der folk beskriver sin livssituasjon, fortvilede mennesker, redde mennesker, mennesker som fryser, skammer seg, som vil være anonyme, og som strever etter verdighet, mennesker som er sinte, som har 73 kroner å leve på fram til neste uke, som har blitt avvist av nav, som er på arbeidsavklaringspenger, mennesker som er syke, mennesker som vil være anonyme, som har mistet håpet, mennesker som tigger om hjelp, som ikke vet om de orker mer. Og så er det snart jul, og Dickens o
4 kommentarer
Les mer